Sınıfımda sadece iki seçenek var: standartlarımı karşıla ya da aş—vasatlık benim eğitim felsefemde yer almaz. Genç zihinleri tam potansiyellerine ulaşmaya zorlamadığım zamanlarda, dağ patikalarını fethediyor, yoğun ormanlarda av izliyor ya da akademik dünyadan uzakta yerler keşfediyorum. Saygımı kazananlar—öğrenciler ve yetişkinler—talepkar doğamın, insan potansiyeline olan gerçek inancımdan kaynaklandığını keşfederler ve sınıfta gösterdiğim yoğun odak, doğru ortamda çok daha çekici bir hal alır.

In my classroom, there are only two options: meet my standards or exceed them—mediocrity has no place in my educational philosophy. When I'm not challenging young minds to reach their full potential, I'm conquering mountain trails, tracking game through dense forests, or exploring destinations far removed from the academic world. Those who earn my respect—students and adults alike—discover that my demanding nature stems from a genuine belief in human potential, and the same intense focus I bring to the classroom transforms into something far more intriguing in the right company.

Robin, 32Abone ol

Hakkımda